شناسایی نقاط قوت استعدادیابی ورزشی در نظام آموزش و پرورش ایران

چکیده

ایران به‌عنوان کشوری با جمعیت جوان و ظرفیت‌های بالقوه ورزشی، نیازمند یک سیستم کارآمد و علمی برای شناسایی و پرورش استعدادهای ورزشی است. پرداختن به این موضوع، فرصتی برای شناسایی نقاط قوت، رفع چالش‌ها و تدوین راهکارهایی است که می‌تواند به تحول اساسی در فرآیند استعداد یابی ورزشی منجر شود؛ لذا هدف این مطالعه شناسایی نقاط قوت استعداد یابی ورزشی در نظام آموزش و پرورش بود. تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ شیوه جمع آوری اطالعات، میدانی و به شیوه آمیخته (کمی و کیفی) بود. جامعه آماری پژوهش در بخش کیفی خبرگان در حوزه استعدادیابی ورزشی در نظام آموزش و پرورش بودند و در بخش کمی، متشکل از معلمان تربیت بدنی کشور بالاتر از تعداد ده هزار نفر بود. تعداد نمونه آماری در بخش کیفی 15 نفر و در بخش کمی از طریق جدول کرجسی مورگان تعداد 384 نفر از معلمان تربیت بدنی در مدارس کشور انتخاب شد که از طریق روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش آماری رتبه بندی فریدمن از طریق نرم افزار آماری Spss26 صورت گرفته است. نتایج نشان داد که نقاط قوت پیش روی فرآیند مدیریت استعدادهای ورزشی در نظام آموزش و پرورش شامل 23 عامل می‌باشد که عوامل شناسایی زودهنگام استعدادها، استفاده از تکنیک‌های مختلف ارزیابی، همکاری با والدین، توجه به توسعه همه‌جانبه به ترتیب در رتبه اول تا چهارم قرار دارند و عامل ارزیابی مستمر در رتبه اخر قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که مدیریت استعدادهای ورزشی در نظام آموزش‌وپرورش ایران از نقاط قوت متعددی برخوردار است که شناسایی و بهره‌گیری از آن‌ها می‌تواند تأثیر بسزایی در بهبود فرآیند شناسایی و پرورش استعدادها داشته باشد. بر اساس این یافته‌ها، لازم است نظام آموزش‌وپرورش ایران با رویکردی جامع و علمی به تقویت و بهره‌گیری از این نقاط قوت بپردازد و توجه به این نقاط قوت و تمرکز بر رفع چالش‌ها می‌تواند گامی مؤثر در راستای توسعه پایدار ورزش کشور باشد.