طراحی مدل تلفیقی یادگیری مشارکتی برای تدریس درس ریاضی: یک مرور سیستماتیک

چکیده

هدف این مطالعه، شناسایی سبک‌های یادگیری مشارکتی برای تدریس ریاضی و ارائه یک چارچوب مفهومی بر اساس رویکرد اوکولی و شابرام (2010) برای یک مرور سیستماتیک است. برای انجام این مطالعه، مقالات مرتبط با کلیدواژه‌های «یادگیری مشارکتی»، «سبک یادگیری مشارکتی»، «ریاضی»، «تدریس ریاضی» و «آموزش ریاضی» در پایگاه‌های داخلی و بین‌المللی در بازه زمانی پنج‌ساله تا سال 2023 بررسی شدند. از عملگرهای منطقی «و» و «یا» برای افزایش دقت جستجو استفاده شد. پس از بررسی معیارهای ورود و خروج، 45 مقاله مرتبط شناسایی و سبک‌ها و استراتژی‌های یادگیری مشارکتی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که 36 مطالعه به‌صورت کمی، 7 مطالعه به‌صورت کیفی و 1 مطالعه با روش آمیخته انجام شده‌اند. 21 سبک یادگیری مشارکتی با 29 معیار اصلی شناسایی شد که بیشترین تکرار مربوط به یادگیری مبتنی بر حل مسئله و روش جیگ‌ساو بود. این دو روش به‌عنوان مبنای اصلی مدل نهایی در نظر گرفته شدند و سایر استراتژی‌ها برای تقویت مدل به آن اضافه شدند. فرایند تدریس در سه سطح پیش‌طراحی، اجرا و ارزیابی سازمان‌دهی شد. تدریس اثربخش ریاضی نیازمند فضایی پویا است که در آن دانش‌آموزان مهارت‌های فردی و گروهی خود را تقویت کنند. استفاده از یادگیری مشارکتی موجب پرورش تفکر انتقادی و علمی می‌شود و کیفیت آموزش را بهبود می‌بخشد. یافته‌های این پژوهش می‌توانند در بهبود آموزش مدارس، ارتقای کیفیت تدریس معلمان و افزایش انگیزه و توانایی شناختی دانش‌آموزان مفید باشند. معلمان با دور شدن از روش‌های سنتی و استفاده از تکنیک‌های مشارکتی مانند بارش فکری، بازی‌های گروهی و رقابت‌های آموزشی می‌توانند علاقه دانش‌آموزان به یادگیری ریاضی را افزایش دهند. طراحان کتب آموزشی و دوره‌های ضمن خدمت نیز می‌توانند از این مدل در بهبود روش‌های آموزشی استفاده کنند.