بررسی نقش استفاده از مدل‌های یادگیری هیبریدی در بهبود کیفیت تدریس در دانشگاه‌ها

چکیده

این مقاله مروری روایتی به بررسی نقش مدل‌های یادگیری هیبریدی در بهبود کیفیت تدریس در دانشگاه‌ها می‌پردازد. یادگیری هیبریدی که ترکیبی از آموزش حضوری و آنلاین است، به عنوان روشی با پتانسیل بالا برای بهبود نتایج آموزشی مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله با مرور مطالعات مختلف، تأثیر یادگیری هیبریدی بر کیفیت تدریس را بررسی می‌کند و بر جنبه‌هایی همچون روش‌های تدریس، تعاملات استاد و دانشجو، و اثربخشی کلی آموزشی تمرکز دارد. نتایج نشان می‌دهد که مدل‌های یادگیری هیبریدی می‌توانند به بهبود عملکرد تحصیلی، افزایش تعاملات دانشجویان و انعطاف‌پذیری بیشتر در یادگیری منجر شوند. با این حال، چالش‌هایی همچون دسترسی به فناوری و نیاز به آموزش اساتید از جمله عواملی هستند که می‌توانند بر موفقیت پیاده‌سازی این مدل‌ها تأثیرگذار باشند. در پایان، این مقاله با بحث در مورد پتانسیل یادگیری هیبریدی برای تحول آموزش عالی، پیشنهاداتی برای تحقیقات آینده به منظور رفع خلاءهای موجود ارائه می‌دهد، به ویژه در زمینه دسترسی به فناوری و آمادگی اساتید.