شناسایی مؤلفههای الگوی توسعه حرفهای مدیران گروههای آموزشی دانشگاهها بر اساس رویکردهای فردی مربیگری
کلمات کلیدی:
مربیگری فردی, توسعه حرفهای, مدیران گروههای آموزشی, آموزش عالی, یادگیری سازمانیچکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف شناسایی مؤلفههای الگوی توسعه حرفهای مدیران گروههای آموزشی دانشگاهها براساس رویکردهای فردی مربیگری انجام شد. این پژوهش با رویکرد کیفی و روش نظریه دادهبنیاد انجام شد. جامعه آماری شامل مدیران گروههای آموزشی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی ایران در رشتههای غیرپزشکی بود. مشارکتکنندگان بر اساس معیارهایی همچون عضویت در هیأت علمی، رتبه دانشیاری و حداقل دو سال سابقه مدیریت گروه آموزشی بهصورت هدفمند انتخاب شدند و نمونهگیری تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. دادهها از طریق مصاحبههای نیمهساختاریافته گردآوری شده و با استفاده از نرمافزار Maxqda تحلیل شدند. کدگذاری دادهها شامل سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی بود که به شناسایی مؤلفههای کلیدی منجر شد. نتایج پژوهش نشان داد که تغییرات در نظام آموزش عالی، نیاز به توسعه مهارتهای مدیریتی، پیشرفت فناوری و رقابت میان دانشگاهها، از جمله عوامل علی مؤثر بر توسعه حرفهای مدیران هستند. همچنین، ساختار سازمانی، فرهنگ سازمانی و سیاستهای داخلی دانشگاه، شرایط زمینهای اثرگذار بر برنامههای مربیگری فردی محسوب میشوند. ویژگیهای شخصیتی مدیران، حمایت سازمانی و محدودیت منابع بهعنوان شرایط مداخلهگر شناسایی شدند. در بخش استراتژیها، تخصیص بودجه کافی، تشکیل شبکههای حرفهای مدیران، اجرای برنامههای آموزشی مبتنی بر مربیگری و ایجاد فرصتهای یادگیری تجربی بهعنوان راهکارهای اصلی مطرح شدند. پیامدهای شناساییشده شامل ارتقاء مهارتهای مدیریتی، بهبود کیفیت آموزش و پژوهش، افزایش تعاملات دانشگاهی و ارتقاء فرهنگ یادگیری سازمانی بودند. یافتهها نشان داد که مربیگری فردی میتواند بهعنوان یک رویکرد کارآمد در توسعه حرفهای مدیران گروههای آموزشی دانشگاهها مورد استفاده قرار گیرد. اجرای برنامههای ساختاریافته مربیگری، همراه با حمایت سازمانی و استفاده از فناوریهای نوین، میتواند به افزایش اثربخشی این رویکرد کمک کند و موجب بهبود عملکرد مدیریتی و آموزشی در دانشگاهها شود.
دانلودها
مراجع
Abdollahi B, Sadin Aa, NavehebSrahim a, abassiyan h. Designing a professional development model for faculty at Farhangian University with a grounded theoretical approach and a mixed exploratory paradigm. ieaajournal. 2022;11(2):41-83. doi: 10.52547/meo.11.2.41.
Bilal, Guraya SY, Chen S. The impact and effectiveness of faculty development program in fostering the faculty’s knowledge, skills, and professional competence: A systematic review and meta-analysis. Saudi Journal of Biological Sciences. 2019;26(4):688-97.
Guilbaud TC, Martin F, Newton XA. Faculty Perceptions on Accessibility in Online Learning: Knowledge, Practice and Professional Development. Online Learning. 2021;25(2). doi: 10.24059/olj.v25i2.2233.
Hejazi A. Determining the components of professional development of faculty members of Farhangian University. Research in Teacher Education (RTE). 2020;3(1):41-61.
Lim SM, Patel NS. Coaching in Higher Education. 2024:3-17. doi: 10.4324/9781003332176-2.
Lim SM, Patel NS, Shahdadpuri R. Coaching Students in Higher Education. 2024. doi: 10.4324/9781003332176.
Filatova O, Barabashkina EV, Komkova A. Coaching in an Educational Organization. The Tidings of the Baltic State Fishing Fleet Academy Psychological and Pedagogical Sciences (Theory and Methods of Professional Education). 2024(3(69)):212-4. doi: 10.46845/2071-5331-2024-3-69-212-214.
Hunaiti Z. Introducing Coaching to Higher Education. 2021:1-20. doi: 10.4018/978-1-7998-4246-0.ch001.
Ward CL, Reneau CM. Holistic Coaching in Higher Education. 2021:162-80. doi: 10.4018/978-1-7998-4246-0.ch008.
Buberwa E, Nzulwa J, Kamaara M. Effect of Employee Coaching Practices on Universities’ Performance in Tanzania. Science Mundi. 2024;4(1):63-71. doi: 10.51867/scimundi.4.1.6.
Horváth Z, Wilder RS, Guthmiller JM. The Power of Coaching: Developing Leaders and Beyond. Journal of Dental Education. 2024;88(S1):671-7. doi: 10.1002/jdd.13535.
Shohel MMC, Ashrafuzzaman M, Mahmud A, Islam MT, Alam AS. Coaching Applications and Effectiveness in Teaching and Learning in Higher Education. 2021:21-47. doi: 10.4018/978-1-7998-4246-0.ch002.
Pisklova MV, Bekoeva M. Technology of Pedagogical Coaching as a Basic Model of Supporting the Personal Development of Students. SHS Web of Conferences. 2021;121:02001. doi: 10.1051/shsconf/202112102001.
Ismatova MS. Development of Coaching Technologies in the Educational Space of the University. Current Research Journal of Pedagogics. 2021;02(05):134-41. doi: 10.37547/pedagogics-crjp-02-05-25.
Savchuk B, Султанова Н, Bilavych H, Pantyuk T. Two-Tier Model Оf Training Future Teachers for Coaching at Out-of-School Institutions. Pedagogika-Pedagogy. 2022:177-95. doi: 10.53656/ped2022-2.03.
Takei H, Anthony PJ, Fountain E, Williams L. Empirical Development of the Best Practices of Coaching and Mentoring for High Performance of Competency-Based Education. International Research in Education. 2022;10(1):1. doi: 10.5296/ire.v10i1.19393.
Dzikovska M. Coaching as the Pedagogical Technology in Professional Training of Future Specialists. Continuing Professional Education Theory and Practice. 2019(3):45-50. doi: 10.28925/1609-8595.2019.3.4550.
Mohammadisadr M, Siadat SA, Hoveidā R. Identification and Validation of Coaching Skill Components Among Faculty Members of Universities. Educação E Pesquisa. 2018;44(0). doi: 10.1590/s1678-4634201844185441.
Thomson B. Coaching in Higher Education: A Case Study. 2018:205-14. doi: 10.4324/9780429473036-13.
Woodcock C. Executive Function Coaching in Higher Education. 2024. doi: 10.3102/ip.24.2092116.

دانلود
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 2025 Ali Khalili (Author); Zarrin Daneshvar Heris (Corresponding author); Behnam Talebi (Author)

این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 می باشد.