بررسی کیفی تأثیر آموزش‌های مبتنی بر داستان‌گویی بر تقویت خلاقیت دانش‌آموزان

چکیده

این پژوهش با هدف بررسی تأثیرات کیفی آموزش‌های مبتنی بر داستان‌گویی بر تقویت خلاقیت دانش‌آموزان انجام شد. هدف اصلی این مطالعه، درک چگونگی تأثیر این رویکرد آموزشی بر جنبه‌های مختلف خلاقیت، از جمله تفکر تخیلی، تفکر انتقادی، مشارکت اجتماعی و اعتماد به نفس در دانش‌آموزان بود. این پژوهش از نوع کیفی بود و از مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. پژوهش در تهران با ۲۱ دانش‌آموز که به صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند تا رسیدن به اشباع نظری انجام شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی انجام گرفت که شامل کدگذاری باز، محوری و انتخابی برای شناسایی تم‌ها و الگوهای مرتبط با تأثیر آموزش مبتنی بر داستان‌گویی بر خلاقیت بود. تحلیل داده‌ها نشان داد که آموزش‌های مبتنی بر داستان‌گویی تأثیر مثبتی بر خلاقیت دانش‌آموزان دارد. این روش باعث بهبود تفکر تخیلی، تفکر انتقادی، مهارت‌های اجتماعی و اعتماد به نفس دانش‌آموزان شد. کدهای محوری شامل تقویت توانایی حل مسئله، افزایش مشارکت در کلاس و توسعه خلاقیت هنری بود. تحلیل تماتیک، این تأثیرات را در قالب مضامین کلان‌تری مانند توسعه مهارت‌های شناختی، تقویت مهارت‌های اجتماعی و رشد عاطفی دسته‌بندی کرد. این نتایج با مطالعات پیشین هم‌سو بوده و مؤثر بودن داستان‌گویی به عنوان یک ابزار آموزشی در تقویت خلاقیت را تأیید می‌کند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر داستان‌گویی یک روش مؤثر برای تقویت خلاقیت در دانش‌آموزان است. این روش نه تنها مهارت‌های شناختی و هنری آنها را تقویت می‌کند بلکه به بهبود مهارت‌های اجتماعی و عاطفی نیز کمک می‌کند. پیشنهاد می‌شود که از داستان‌گویی در برنامه‌های آموزشی استفاده شود تا به توسعه همه‌جانبه دانش‌آموزان کمک شود.