تحلیل کیفی روش‌های تدریس تعاملی مبتنی بر فناوری بر افزایش درک مفهومی دانش‌آموزان

چکیده

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر روش‌های تدریس تعاملی مبتنی بر فناوری بر افزایش درک مفهومی دانش‌آموزان و تحلیل چالش‌ها و فرصت‌های ناشی از این رویکرد آموزشی انجام شد. این مطالعه به روش کیفی انجام شده و داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با ۲۴ معلم و متخصص آموزشی در شهر تهران جمع‌آوری شده است. نمونه‌گیری به‌صورت هدفمند انجام شده و فرایند گردآوری داده‌ها تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافته است. داده‌های گردآوری‌شده با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی و نرم‌افزار NVivo تحلیل شده‌اند. در این فرایند، کدگذاری باز، محوری، و انتخابی به‌کار گرفته شده است تا الگوهای اصلی مرتبط با موضوع پژوهش استخراج شود. نتایج پژوهش نشان داد که فناوری‌های تعاملی در آموزش، دسترسی آسان‌تر به منابع یادگیری، افزایش انگیزه دانش‌آموزان، تقویت تعاملات آموزشی، و بهبود درک مفهومی را تسهیل می‌کنند. همچنین، فناوری موجب افزایش مهارت‌های شناختی و اجتماعی در دانش‌آموزان شده است. با این حال، چالش‌هایی همچون محدودیت‌های زیرساختی، کمبود دانش و مهارت معلمان، و مشکلات انضباطی در کلاس‌های مجازی به‌عنوان موانع اصلی شناسایی شدند. استفاده از روش‌های تدریس تعاملی مبتنی بر فناوری، درک مفهومی دانش‌آموزان را ارتقا داده و یادگیری را به فرایندی پویا و جذاب تبدیل کرده است. بااین‌حال، برای اجرای موفق این روش‌ها، لازم است که زیرساخت‌های آموزشی تقویت شوند، معلمان آموزش‌های لازم را دریافت کنند، و راهکارهایی برای مدیریت چالش‌های اجرایی تدوین شود.