اعتبارسنجی الگوی فساد آموزشی در دانشگاه‌ها

چکیده

فساد به طور کل و فساد آموزشی عامل مخل توسعه در ارکان مختلف جامعه است. هدف از پژوهش حاضر اعتبارسنجی الگوی فساد آموزشی در دانشگاه‌ها بود. روش پژوهش حاضر کمی- پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری شامل 384 تن از کارمندان دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی بودند که به صورت نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بر اساس یافته‌های کیفی و ادبیات موضوع بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از روش معادلات ساختاری با نرم افزار  PLS Smart استفاده شد. یافته‌ها نشان داد در ارزیابی کمی مدل، تمام اعداد معنی داری، بزرگتر از 1.96 و ضرایب استاندارد بزرگتر از 0.4 حاصل شد و مدل مورد تایید قرار گرفت. با توجه به اینکه معیار برازش داده‌ها برابر 0.626 بدست آمد، برازش مدل نهایی تایید گردید. بر این اساس، ضریب تأثیر راهبردها بر پیامدها (90/0 و مقدار تی،  107/)، تأثیر شرایط زمینه‌ای بر راهبردها (6/24 و مقدار تی،  7/4)، مقدار تأثیر شرایط مداخله‌گر بر راهبردها (85/0 و مقدار تی،  1/46)، مقدار تأثیر عوامل علی بر پدیده محوری (4/93 و مقدار تی،  6/14) و مقدار تأثیر پدیده محوری بر راهبردها (714/0 و مقدار تی،  9/14) حاصل شد. می‌توان نتیجه گرفت فساد موضوعی چند بعدی است که برنامه‌ریزان نظام آموزش عالی باید بتوانند بر اساس نتایج تحقیقات مختلف و همین طور نتایج این پژوهش به شناسایی و علل دلایل آن تمرکز نموده تا بتوان آموزش عالی عاری از فساد را ایجاد و فراهم نمود.