ارزیابی استفاده از نظریه‌های پساساختارگرایی در تدوین برنامه‌های درسی متنوع

چکیده

این مرور سیستماتیک به بررسی کاربرد نظریه‌های پساساختارگرایی در تدوین برنامه‌های درسی متنوع، با تمرکز بر تأثیرات، مزایا و چالش‌های آن‌ها می‌پردازد. پساساختارگرایی با تأکید بر ناپایداری معنا، نقد ساختارهای قدرت و تعامل پویا بین دانش و جامعه، به طور فزاینده‌ای در نظریه‌های آموزشی و طراحی برنامه‌های درسی تأثیرگذار شده است. این مرور با بررسی مفاهیم بنیادین نظریه‌های پساساختارگرایی آغاز می‌شود و به معرفی نظریه‌پردازان کلیدی مانند میشل فوکو و ژاک دریدا می‌پردازد. سپس، مطالعه مواردی که اصول پساساختارگرایی با موفقیت در برنامه‌های درسی ادغام شده‌اند، به ویژه در آموزش عالی و مدارس ابتدایی، مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرد. یافته‌ها نشان می‌دهد که برنامه‌های درسی مبتنی بر پساساختارگرایی تفکر انتقادی، خلاقیت و مشارکت فعال دانش‌آموزان را تقویت کرده و آن‌ها را به نیازهای معاصر جامعه سازگارتر می‌کند. با این حال، اجرای چنین برنامه‌هایی با چالش‌های قابل توجهی، از جمله مقاومت از سوی ساختارهای آموزشی سنتی و پیچیدگی ایده‌های پساساختارگرایی، مواجه است. این مرور با ارائه پیشنهاداتی برای تحقیقات آینده و استراتژی‌های عملی برای تدوین‌گران برنامه‌های درسی به منظور ادغام مؤثر نظریه‌های پساساختارگرایی در چارچوب‌های آموزشی به پایان می‌رسد.