تحلیل تأثیر استفاده از یادگیری ترکیبی بر تعاملات دانشجو-استاد در آموزش عالی

چکیده

این مقاله به تحلیل مقایسه‌ای استفاده از روش‌های یادگیری معکوس و یادگیری تلفیقی در بهبود نتایج تحصیلی می‌پردازد. یادگیری معکوس که نقش‌های سنتی کلاس درس را جابه‌جا می‌کند، با انتقال محتوای آموزشی به خارج از کلاس، فرصت بیشتری برای فعالیت‌های تعاملی و عمیق در کلاس ایجاد می‌کند. در مقابل، یادگیری تلفیقی با ترکیب آموزش حضوری و آنلاین، انعطاف‌پذیری بیشتر و دسترسی به منابع آموزشی متنوعی را فراهم می‌آورد. در این مقاله با استفاده از تحلیل توصیفی مطالعات پیشین، تأثیر هر دو روش بر بهبود عملکرد تحصیلی، انگیزه و خودمختاری دانش‌آموزان بررسی شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که هر دو روش تأثیرات مثبتی بر نتایج تحصیلی دارند، اما موفقیت آن‌ها به عواملی مانند زیرساخت‌های فناورانه و توانمندی معلمان بستگی دارد. چالش‌هایی مانند دسترسی به فناوری در یادگیری معکوس و نیاز به خودمدیریتی در یادگیری تلفیقی مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت، پیشنهاداتی برای اجرای مؤثر این روش‌ها در محیط‌های آموزشی مختلف ارائه شده است.