ارزیابی برنامه‌های درسی مبتنی بر نظریه یادگیری سازنده‌گرایی و توسعه تفکر انتقادی
کلمات کلیدی:
سازنده‌گرایی, تفکر انتقادی, برنامه‌های درسی, یادگیری فعال, محیط‌های آموزشیچکیده
این مقاله به بررسی و ارزیابی برنامه‌های درسی مبتنی بر نظریه یادگیری سازنده‌گرایی با تأکید بر توسعه تفکر انتقادی در دانش‌آموزان و دانشجویان می‌پردازد. نظریه سازنده‌گرایی به‌عنوان یکی از نظریه‌های اصلی یادگیری، بر اهمیت یادگیری فعال و مشارکتی تأکید دارد و بر این اساس، برنامه‌های درسی که بر مبنای این نظریه طراحی شده‌اند، می‌توانند به‌طور مؤثری مهارت‌های تفکر انتقادی را تقویت کنند. در این مقاله، از روش تحلیل توصیفی برای بررسی منابع و مطالعات موجود استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که برنامه‌های درسی سازنده‌گرا نه‌تنها به یادگیری عمیق‌تر کمک می‌کنند، بلکه توانایی دانش‌آموزان را در تحلیل مسائل و تصمیم‌گیری‌های منطقی بهبود می‌بخشند. همچنین، چالش‌ها و موانع موجود در پیاده‌سازی این برنامه‌ها، از جمله مقاومت معلمان و دانش‌آموزان در برابر تغییر از رویکردهای سنتی به رویکردهای سازنده‌گرا، مورد بررسی قرار گرفته است. در پایان، پیشنهادهایی برای بهبود کیفیت برنامه‌های درسی و تقویت مهارت‌های تفکر انتقادی در نظام‌های آموزشی ارائه شده است.
