بررسی رویکردهای نوین در انعطاف‌پذیری برنامه‌های درسی و تاثیر آن بر یادگیری فراگیر
کلمات کلیدی:
انعطاف‌پذیری برنامه‌های درسی, یادگیری مبتنی بر پروژه, یادگیری شخصی‌سازی شده, خلاقیت, یادگیری مستقلچکیده
مطالعه حاضر به بررسی رویکردهای نوین در انعطاف‌پذیری برنامه‌های درسی و تاثیر آن بر یادگیری فراگیران می‌پردازد. انعطاف‌پذیری در برنامه‌های درسی به معنای امکان تطبیق محتوای آموزشی با نیازها و علایق مختلف فراگیران است. در این مقاله، رویکردهای نوین همچون یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری مبتنی بر مهارت، و یادگیری شخصی‌سازی شده مورد تحلیل قرار گرفته و با رویکردهای سنتی مقایسه شده است. نتایج نشان می‌دهد که رویکردهای نوین انعطاف‌پذیری در برنامه‌های درسی می‌توانند به افزایش انگیزه، مشارکت، و یادگیری مستقل فراگیران منجر شوند. همچنین، این رویکردها مهارت‌های حل مسئله، خلاقیت، و خودراهبری فراگیران را تقویت می‌کنند. با این حال، پیاده‌سازی این رویکردها با چالش‌هایی همچون عدم آمادگی معلمان، محدودیت منابع، و مقاومت از سوی جامعه مواجه است. در نهایت، پیشنهاداتی برای تحقیقات آینده و کاربردهای عملی این رویکردها در نظام‌های آموزشی ارائه گردیده است.
دانلودها
مراجع
احمدی، م. (1398). تاثیر انعطاف‌پذیری در برنامه‌های درسی بر یادگیری مستقل دانش‌آموزان. فصلنامه علوم تربیتی، 12(1)، 45-60.
احمدی، م.، و شریفی، ر. (1399). بررسی تاثیر انعطاف‌پذیری در برنامه‌های درسی بر توسعه مهارت‌های حل مسئله در دانش‌آموزان. مجله پژوهش‌های آموزشی، 17(3)، 89-104.
آذری، ن.، و همکاران. (1399). تاثیر انعطاف‌پذیری در برنامه‌های درسی بر یادگیری مشارکتی. فصلنامه برنامه‌ریزی درسی، 13(2)، 55-72.
جعفری، ح.، و همکاران. (1398). تاثیر انعطاف‌پذیری در برنامه‌های درسی بر یادگیری خلاق دانش‌آموزان. مجله علوم تربیتی، 15(4)، 109-125.
جلالی، م. (1397). چالش‌ها و محدودیت‌های انعطاف‌پذیری در برنامه‌های درسی: مطالعه‌ای در مدارس ابتدایی. فصلنامه تحقیقات آموزشی، 10(2)، 77-92.
رضایی، ف. (1400). بررسی تاثیر انعطاف‌پذیری در برنامه‌های درسی بر توسعه مهارت‌های حل مسئله. مجله آموزش و پرورش، 18(1)، 23-41.
رشیدی، ن. (1399). انعطاف‌پذیری در برنامه‌های درسی: رویکردهای نوین و کاربردهای آن. فصلنامه برنامه‌ریزی درسی، 12(3)، 45-60.
سعیدی، س. (1397). انعطاف‌پذیری در برنامه‌های درسی: رویکردها و چالش‌ها. فصلنامه تعلیم و تربیت، 11(3)، 63-78.
فتح‌اللهی، ر. (1398). نقش انعطاف‌پذیری در برنامه‌های درسی در یادگیری سازنده‌گرایانه. مجله آموزش و یادگیری، 13(2)، 91-108.
فتحی، ع. (1400). بررسی تاثیر انعطاف‌پذیری در برنامه‌های درسی بر افزایش انگیزه و علاقه به یادگیری. فصلنامه علوم تربیتی، 16(1)، 33-50.
محمودی، م.، و همکاران. (1399). انعطاف‌پذیری در برنامه‌های درسی: رویکردهای نوین و کاربردهای آن. مجله پژوهش‌های تربیتی، 18(3)، 101-119.
موسوی، م.، و همکاران. (1399). بررسی رویکردهای نوین در برنامه‌های درسی: یادگیری مبتنی بر پروژه. مجله علوم تربیتی، 14(2)، 87-104.
Alavi, M. (2016). Traditional and modern approaches in curriculum design: A comparative study. Journal of Educational Research, 25(3), 203-219.
Clark, D., & Brown, A. (2019). Flexibility in curriculum design: Implications for student engagement and success. Educational Psychology Review, 31(2), 431-450.
Jackson, P. (2020). Adapting curriculum for diverse learners: Strategies for inclusion. Journal of Special Education, 54(1), 45-58.
Johnson, L., & Smith, R. (2021). Integrating technology into flexible curricula: Challenges and opportunities. Computers & Education, 159, 104020.
Smith, R., & Johnson, L. (2019). Technology-enhanced flexible curricula: Opportunities and challenges. Computers & Education, 142, 103641.
